اگر افتادن برگ را باور میکردم اگر امدن مرگ را باور میکردم اگر از عشق غافل نمیشدم اگر این همه عاقل نمیشدم اگر تپش قلب تو را فراموش نمیکردم اگر فانوس های خاطره را خاموش نمیکردم اگر با اتفاقی که افتاد نمیرفتم و اگر از یاد تو چون باد نمیرفتم باز میتوانستم با تو اغاز شوم یا درون غنچه بمانم و راز شوم

اگر نامه ام با نام تو اغاز میشد اگر دفترم با یک اشاره تو باز میشد اگر دستهایم با نفس تو گرم میشد اگر دلم با لبخند تو نرم میشد اگر پشت درهای بسته نبودم و اگر از روزگار خسته نبودم باز میتوانستم همسایه یاس باشم یا همبازی پروانهای با احساس باشم
اگر دیوترهای سرد روبرویم قد نمیکشیدند اگر بادهای ولگرد سیب هایم را از شاخه نمیچیدند اگر ارزوهای ریز و درشتم پرپر نمیشد اگر گوش فلک کر نمیشد اگر همه رودخانه ها ارام بودند اگر زمین و زمان رام بودند اگر لباس فطرتم الوده نیرنگ نمیشد و اگر دل دریایی ام سنگ نمیشد باز میتوانستم با ستاره ها تا صبح بیدار باشم یا عاشقانه در حسرت دیدار باشم
اثر محمدرضا مهدی زاده

از :   بهروز وثوق کاش در دهکده عشق فراوانی بود توی بازار صداقت کمی ارزانی بود کاش به حرمت دلهای مسافر هر شب روی شفافترین خاطره بارانی بود کاش اگرگاه کمی لطف به هم می کردیم مختصر بود ولی ساده وپنهانی بود..

شایدیک کسی شبهابرای اینکه خواب تو رو ببینه به خداالتماس می کنه!!! شاید کسی به محض دیدن تودستاش یخ می کنه وطپش قلبش مرتب بیشتر می شه!!! مطمئن باش یک کسی شبهابه خاطرتودر دریائی ازاشک می خوابه!!! ولی تواونونمی بینی!!!!!!!!!!


وقتی گریه می کنم تو را در اشکهایم می بینم* اشکهایم را پاک می کنم که مبادا دیگران تو را ‏ببینند ‏‎*‎وقتی می خوابم تو را در خوابهایم می بینم بیشتر می خوابم تا تو را بیشتر ببینم * اگر ‏می دانستم مردگان هم خواب می بینند می مردم تا تو را بیشتر ببینم 
المیرا